Lombroso-hoofd… | Column Ton Theunis

Ooit, aan het prille begin van de twintigste eeuw, was er een Italiaanse professor, meneer Lombroso, die meende een bepaald uiterlijk van het menselijk hoofd aan bepaalde misdaden te kunnen koppelen.

Een brede kin en laag voorhoofd duidden bijvoorbeeld op moordlust. Verkrachters hadden grote neuzen. Zelfs ‘revolutionairen en andere politieke criminelen’ kon hij categoriseren.

Een tijd is serieus geloof gehecht aan zijn beweringen, maar tegenwoordig weten we beter.

Een goede oplichter herken je niet. Dat is een gulden regel in het criminele wereldje. Dat moet ook wel. Als de flessentrekker van verre herkenbaar zou zijn aan een loensende blik onder zware wenkbrauwen, trapte niemand er meer in en was het een zinloze tijdsbesteding.

Mensen die het slachtoffer zijn van oplichters schamen zich dan ook onterecht. Het is niet uw schuld dat u het niet door had, erin getrapt bent, want daar moet zo’n schurk het juist van hebben, van een zeer doel uiterlijk en een prachtige babbel. Het is juist zijn of haar bedoeling dat u uw oplichter aardig vindt. Verwijt uzelf niets, het is de dader die een schavot verdient.

Een oplichter liegt met een stalen gezicht, kan de vermoorde onschuld spelen, u de hemel beloven en nog gouden bergen ook. Maar, eenmaal betrapt, moet hij of zij vervolgens wel blijven liegen en meestal praat een schurk zich zo steeds verder vast in een verhoor tot er geen ontkennen meer aan is.

Er is vaak veel onderzoek voor nodig om aan te tonen dat iemand een bedrieger is, want verhullen, daar zijn ze meestal ook erg goed in.

Soms staat van meet af aan al vast dat iemand liegt. Neem nou Sywert en zijn kompanen Van Gestel en Damme. Die hebben de zaak geflest, miljoenen vergaard middels bedrog. Een rechter moet dat nog vaststellen, zegt u wellicht.

Nee, dat hoeft van mij niet meer, want de heren ontvingen geld dat thans op verhulde bankrekeningen staat in weerwil van wat ze beweerden, in tegenspraak met wat ze de betalers voorhielden. Dat noem je oplichting, op z’n minst dwaling.

Kijk goed naar die drie, want er zit geen Lombroso-hoofd bij. De rechter hoeft van mij alleen nog maar vast te stellen dat dat geld terug moet en hoeveel jaar ze de petoet in gaan.

Maar dan Hugo…

Is hij er nou alleen maar ingetrapt of is het ernstiger?

Die stond gisteren in het beklaagdenbankje van de openbaarheid. Ondanks al zijn tegensputteren, al zijn beweringen, kwam onweerlegbaar bovendrijven dat hij Sywert ‘een handje heeft geholpen’. Maar hij bleef liegen, draaien, keren, rond de waarheid manoeuvreren…

Wie verwachtte dat zulks zou betekenen dat de onwaarheid sprekende, vriendjespolitiek bedrijvende en bedriegende oud-minister van VWS het Haagse veld zou moeten ruimen, kwam van een koude kermis thuis.

Want Hugo heeft ‘friends in high places’, ook in de coalitiepartijen, die al voor aanvang hadden besloten om hem de hand boven het hoofd te houden.

In een misselijkmakend theaterstuk werd Hugo door zijn vrienden voor de poorten van de hel weggesleept, werd Martin van Rijn door hen onder de bus geflikkerd en trachtten diezelfde partijen Pieter Omtzigt schaamteloos als bliksem afleidende kwaaie pier neer te zetten.

Nieuwe bestuurscultuur? Ga toch weg.

Het CDA voorop, met in het kielzog de VVD, D66 en de ChristenUnie, hielden Hugo in het zadel zoals ze dat eerder met Mark, Sigrid en Wopke deden. Oja(21), meneer Eerdmans onthield zich van stemming.

Want zoals ik al schreef: een goede oplichter herken je niet…

Geschreven door