De Partij voor de Dieren stelt alle levens gelijk.
Ik weet niet of God ook het rode potlood heeft geschapen, anders zou hij het vakje van deze partij zonder twijfel rood kleuren.
Want in het scheppingsverhaal bedenkt God eerst de dieren en pas daarna de mens.
Dat geeft wel aan waar zijn prioriteit lag.
Dat begreep ook de oprichtster van de Partij voor de Dieren, Marianne Thieme.
Die is Zevendedagsadventist.
Het komt erop neer dat de wolf alle ruimte moet krijgen in ons land, ook al lopen hier ondertussen 17 miljoen potentiële Roodkapjes ond.
Maar ook een mug, of een bedwants, wordt zo’n beetje gelijk gesteld aan de mens.
De Nota Dieren ademt alles waar de Partij voor de Dieren voor staat.
Sportvissers worden in de nota als halve criminelen weggezet en bouwprojecten of evenementen komen op losse schroeven te staan als de Zwartgestipte Kwakzalver er mogelijk hoofdpijn van krijgt.
Eigenlijk heb ik wel een zwak voor de Partij voor de Dieren.
Stuk voor stuk aardige mensen, soms een beetje wereldvreemd.
Maar dat is wel leuk tussen al die politieke haantjes.
Of halve haantjes, want raadsleden werken in deeltijd.
Die zijn met wat knoflook en rozemarijn erg lekker, trouwens.
Haantjes | Column Marcel Beijer Almere DEZE WEEK
