De Rugstreeppad en ik leven op gespannen voet met elkaar.
Net zoals ik een ongezonde relatie heb met de oeverzwaluw.
Beide dieren zijn er verantwoordelijk voor dat mij anderhalf jaar woonplezier is ontnomen.
Doordat deze beschermde diertjes gek zijn op zand, kozen ze tot twee keer toe mijn toekomstige bouwkavel uit om te nestelen en werd de bouw van mijn huis stilgelegd.
Misschien had ik anti-kraak moeten regelen.
Nu stond ik machteloos.
Ik lees in de krant dat er tegenwoordig speciale paddenpoelen worden aangelegd voor de rugstreeppad.
Welja, zet de deur voor het Paard van Troje maar wagenwijd open.
Nog meer bouwprojecten zullen worden vertraagd.
Het is wachten op de eerste gemeente die het verzint om een wolvenburcht te bouwen.
En daar komen geen sukkelige Midas Wolfjes wonen.
Die krijgt die drie biggetjes al jarenlang niet te pakken.
Nee, dat zijn vervaarlijke wolven, zoals bezongen door Drs. P.
In natuurgebied Den Treek, bij Leusden, zijn al poedeltjes en kindertjes vermalen tussen de gretige kaken van de wolf.
Het wachten is op een rattenhotel, een berenspeeltuin of een camping met jakhalzen.
We zijn ten dode opgeschreven.
Kan iemand Noach bellen?
Ik moet zijn ark hebben.
En een mooie vrouw.
Nou vooruit: twee dan.
De Rugstreeppad | Column Marcel Beijer Almere DEZE WEEK
