Ik rijd op een peperdure e-bike.
Nou ja, voor mij peperduur.
Dus als ik in het stadscentrum moet zijn, parkeer ik mijn fiets in de fietsenstalling in de tunnel bij de Hospitaaldreef.
Die was vroeger bewaakt.
Een bewakende jongen of meisje groette altijd vriendelijk.
Toen moesten die vertrekken en werden ze vervangen door een plastic pasje.
Dat kostte me dan wel 5 euro.
En dat pasje geldt alleen voor de stallingen in Stad.
Voor de stalling in Buiten moet je weer 5 euro ophoesten voor een pasje aldaar.
Maar de fietsenstalling was nog steeds gratis, kopte de gemeente.
Het aanvragen van dat pasje, dat was een dingetje.
Ik moest op de site van parkeerbeheer zo’n beetje mijn hele doopceel lichten.
Ze wilden nog net niet mijn schoenmaat weten.
Maar de gemeente weet nu vast hoe laat en hoe lang ik mijn fiets daar parkeer.
Afgelopen week maakte ik weer gebruik van de fietsenstalling.
Tot mijn verbazing ging de deur automatisch open.
Zonder pasje.
Met een ferm kettingslot zette ik mijn e-bike maar vast.
Iedereen kon immers gewoon naar binnen en op zijn gemak mijn ringslot forceren.
Want bewaking was er niet.…
