Paul schraapte de stapel vuile kleren van de grond en smeet alles mopperend in de wasmand.
Toegegeven, het was een enorme bende op zijn slaapkamer, maar die eeuwige bemoeizucht van zijn moeder hing hem mijlenver de keel uit.
Ze had ook al zo gezeurd toen hij het licht had laten branden terwijl hij niet thuis was.
En vorige week was ze zonder te kloppen zijn kamer binnengekomen, terwijl hij via de stream naar een heftige seksfilm zat te kijken.
Hij was boos geworden, had iets geroepen over ‘privacy’, maar daar had moeder geen boodschap aan. Boos had ze de laptop van zijn schoot gepakt.
En dan al die regels… schoenen uit bij de keukendeur, om 18:00 uur aan tafel, maximaal één biertje per weekend.
Hangend op de schommels van het speelveldje in de buurt waren zijn vrienden het roerend met hem eens: er komt gewoon een moment dat een kind op zichzelf wil wonen.
Maar ja, ook zij woonden allemaal nog thuis. En ook zij zagen dagelijks op Woningnet dat er nooit een woning vrijkwam.
Nee, al zijn vrienden vonden dat het hoog tijd werd om het ouderlijk huis te verlaten.
Terwijl Paul zelf nog de jongste van allemaal was.
Vorige maand werd hij 43.
Thuis | Column Marcel Beijer Almere DEZE WEEK
