Van de redactie Nieuwe Nederlanders – Saqr Alsonidi, Jemenitische schrijver en journalist
Op een dag in mei kreeg ik een telefoontje uit Spanje, hoewel ik daar niemand ken. Aan de andere kant van de lijn zat een Nederlandse vrijwilliger aan de rand van Malaga, die – midden in haar zomervakantie – met mij een taalles begon. Ze herinnerde zich haar belofte: “Ik ga je mijn taal leren.”
En in werkelijkheid leerde ze me niet alleen haar taal, maar de ziel ervan.
Via toeval én goede raad kwam ik terecht bij Kletsmaatjes, een prachtig online vrijwilligersinitiatief van de stichting Het Begint met Taal, die nieuwkomers ondersteunt bij het leren van de Nederlandse taal via wekelijkse gesprekken met taalvrijwilligers.
Na een wachttijd werd ik gekoppeld aan Carolien – geboren in Haarlem, woonachtig in Den Haag. Vanaf het eerste gesprek begon mijn leerproces, maar ook mijn kennismaking met de Nederlandse samenleving.
Onze gesprekken ontwikkelden zich snel. Elke week legde ze me nieuwe begrippen uit over cultuur, gewoonten, communicatie en manieren van denken. Ik observeerde het dagelijks leven in Nederland en verzamelde vragen die ik aan het eind van de week met haar besprak. Ze hielp me om dat wat ik niet begreep, of voor vanzelfsprekend hield, beter te doorgronden. Wat betekenen gezichtsuitdrukkingen, hoe worden woorden gebruikt, wat wordt er eigenlijk echt gezegd?
Het feit dat we elkaar niet fysiek zagen, maakte me juist vrijer in het stellen van vragen. En bij haar vond ik altijd de antwoorden.
Wat ik van Carolien leerde ging verder dan grammatica of woordenschat. Ze liet me zien dat taal cultuur is, gedrag, een manier van leven. Een taal leren is niet alleen jezelf verstaanbaar maken, maar ook de samenleving leren begrijpen waarin je je bevindt.
Ik begon situaties te bekijken vanuit twee perspectieven: dat van mijn eigen culturele achtergrond en dat van de ander. Ik ging begrijpen hoe mensen hier denken, hoe ze reageren. Taal is niet alleen communicatie – het is een manier van denken.
We begonnen met het onderwerp ‘tijd’. In het Oosten, waar ik vandaan kom, verspillen we vaak tijd, of denken daar luchtig over. Carolien liet me zien dat tijd hier een gedeelde waarde is. Te laat komen betekent niet alleen jouw tijd verliezen, maar ook die van de ander. In Nederland is tijd wederzijds, geen individuele bezitting.
Inmiddels weet Carolien veel over mijn land. Voor elke uitleg die zij gaf over Nederland, probeerde ik haar iets terug te geven over mijn cultuur – in het Nederlands.
We zijn nu zes maanden verder, en ik heb niet alleen woorden geleerd, maar de diepere betekenis erachter. Woorden hebben een ziel, net als mensen een levenscyclus.
Dank aan deze oprechte en hartverwarmende Kletsmaatjes-initiatieven, die zoveel meer bieden dan alleen taalonderwijs.
Dank aan Carolien – een vrijwilliger die haar tijd deelt, zelfs tijdens haar vakantie, met een student die ze nog nooit in het echt heeft ontmoet. Dat is de kracht van verbondenheid.
Ik zal mevrouw Maddy niet vergeten, die de cursus coördineerde en altijd bij ons aanwezig was
Zulke betrokkenheid maakt Nederland sterker. Dank aan iedereen die zijn of haar tijd inzet om een ander écht te helpen integreren.
