In de podcast Omdenken zijn mensen te gast die vinden dat ze zichzelf in de weg zitten. Samen met presentator Berthold kijken ze dan of ze, door er op een andere manier naar te kijken, er anders mee om kunnen gaan.
Deze week was er iemand te gast die, wanneer iemand iets doet wat niet mag, daar iets van zegt. Ik doe dat ook weleens. Het levert alleen zelden iets op. De mevrouw in kwestie vertelde dat ze dan regelmatig helemaal door het lint gaat. Wat voor uiterst gênante situaties zorgde. Zo erg is het bij mij dan weer niet.
Berthold legde uit dat het niet zoveel zin heeft om mensen direct op hun gedrag aan te spreken. Hij deed de suggestie om eerst een praatje met die mensen aan te knopen en er daarna iets van te zeggen.
Ik stelde me meteen voor hoe ik dus had moeten handelen, toen ik een tijdje terug iemand aansprak op zijn gedrag.
Het was in de Muntgarage in het centrum, waar iemand in een hoek aan het urineren was. Ik zei tegen de man dat er ook openbare toiletten waren, en dat wat hij deed een beetje vies was.
‘Bemoei je met je eigen,’ beet hij me toe, en hij voegde er nog wat nare verwensingen aan toe. ‘Bemoei je met jezelf,’ verbeterde ik hem in gedachten.
Met de les uit de Omdenken-podcast had ik dit dus anders moeten aanpakken.
‘Hoe gaat het?’ had mijn openingsvraag kunnen zijn.
‘U moest wel heel nodig, hè?’
‘ Oh… hij is niet zo groot, hè? Ik dacht altijd dat van die grote mannen als u ook een hele grote hadden. Maar dit stelt niet zoveel voor. Kon u ‘m wel vinden toen u ‘m uit uw broek wilde halen? Was vast een zoektocht. Die straal is ook niet zo sterk, zie ik. Ik zou er eens naar laten kijken door een dokter.’
‘ Gaat u dit zo nog opdweilen?’
Op het moment dat ik dan wil zeggen dat hij hier niet mag plassen, is hij klaar en hoef ik er eigenlijk niets meer van te zeggen.
Goede tip van Omdenken.
