Ik ben hier, Ik ben hier niet, Daar ben ik, Daar ben ik niet meer
“Het moederland bestaat niet meer sinds de luchtvaart mijn memorie bombardeerde. Je bent niet thuis waar je geen herinnering hebt“, zegt mijn andere half: “De aarde waar het ooit een moederland geheten had, is vandaag een ballingschap geworden. En de aarde waar is vandaag een ballingschap geheten, wordt nooit een moederland. Plotseling worden alle plaatsen een ballingschap. Het is niet eerlijk dat je twee ballingschappen in een leven meemaakt”.
Waarom slaap je niet diep! Ben je bang voor dood? Vraagt hij weer.
Ik beantwoord mezelf: “Ik heb nog maar een paar dromen om voor te leven. Ik ben bang dat als ik slaap, de vliegtuigen mijn dromen zullen bombarderen”.
Je bent een zoon van het verleden, hij zegt: “Je behoort niet tot het heden. Wat maakt je wie je bent?”
Niks! Ik ben niks mijn vriend, beantwoord ik. Ik heb ook geen verleden sinds de luchtvaart mijn herinneringen bombardeerde. En wie geen verleden heeft, heeft noch heden en noch toekomst. Sinds ik mijn geheugen kwijt ben, voel ik niets meer om mij heen. Het leven doet haar best om mij heel veel pijn te doen maar ik voel niets meer. Deze arme aarde, zij werkt zo hard om mij te laten lijden, maar ik sta niet open voor een nieuwe wond. Sorry aarde, ik wil je helpen maar ik ben al vol en er is geen ruimte meer voor een nieuwe wond.
Het is niet meer pijnlijk om daar niet te zijn en hier niet te zijn.
Ik ben hier, Ik ben hier niet, Daar ben ik
Hasan Alkhatib
