SV Almere kampioen 1992-1993 In de jaren negentig slaagde SV Almere er eindelijk in die toe nog bestaande AVB eindelijk te verlaten voor een plaatsje in de grote KNVB.
Een aanzet hiertoe vond in 1990 plaats toen via 2x winst in de nacompetitie tegen DWG (score Gerard Klokkemeijer) de hoofdklasse werd behaald. De jaren erna werd ook wel weer de nacompetitie gehaald maar was o.a. Flevo’80 was groot struikelblok. In het 3e en laatste trainingsjaar van trainer Fred Grim moest het dan uiteindelijk maar eens lukken.
Het team was een ideale mix van een prima lichting eigen kweek (Hans Pruim, Dennis te Wal, Marcel een Maurice Kool, Rocco Sprong, Johan van Es) en enkele spelers van buitenaf, zoals Stef lo-Asioe en Martin Sibrandi. En met de veel scorende spitsen Eric Beltzer en Johnny Burgers was er aanvallend veel mogelijk. Mocht het eens wat minder gaan, dan was doelman Ruud Coersen een rots in de branding. Het was dan ook geen verrassing dat direct al de eerste periodetitel werd binnengehaald, tegen RKDES. In het toen nog bestaande Nieuws van de Dag waarschuwde Grim voor al te groot optimisme. “Dit is een aardige opsteker, maar aan de andere kant is de zekerheid van deelname aan de nacompetitie altijd heel gevaarlijk.” Om met een heel bekend voetbalcliché te vervolgen: “Meestal zijn de ploegen die de laatste periode winnen de gevaarlijkste kanshebbers. Die winnen heel vaak de nacompetitie.” Hoe dan ook SV Almere deed het prima, maar kende een bekende dip rond de winterstop met nederlagen tegen De Meteoor en SC Orient.
Yashin Coppens
De sleutelwedstrijd lag in de thuiswedstrijd tegen directe concurrent Osdorp. Voor het eerst was er een basisplaats voor A-junior Yashin Coppens. Osdorp leidde tot de rust, maar toen na de thee (veel suiker?) de razendsnelle Coppens het op de heupen kreeg werd Osdorp volledig overvleugeld en werd dankzij een 6-2 zege de koppositie weer alleen ingenomen. En die werd niet meer afgestaan. In de kampioenswedstrijd was het toevalligerwijs weer RKDES, dat nu thuis mocht proberen SV Almere van een titel af te houden. Met een volle bus ging het richting Kudelstaart, maar de Tom-Tom was in die tijd nog een onbekend begrip, waardoor de chauffeur de weg kwijtraakte en de bus nogal laat arriveerde. Ondanks de toegenomen zenuwen, raakten de groen-witten op het veld niet de weg kwijt, Johnny Burgers wist het net te vinden en was het kampioenschap een feit.
Gouden Kruis
Een week later was er nog ruimte voor de kers op de taart: het Gouden Kruis, een wedstrijd tussen de kampioenen van de AVB Zaterdag en Zondag. Het werd geen goud, maar zilver met een bronzen medaille. Zaterdagkampioen Schellingwoude was scherper en won de prijs, die na het afschaffen van de AVB in 1997 in de vergetelheid is geraakt. In het eerdergenoemde interview stelde trainer Fred Grim dat SV Almere in korte tijd kan uitgroeien tot een stabiele 3eklasser. “Dankzij de grote en goede jeugdafdeling heeft de club een voorsprong op bijv. AS’80 en Flevo’80. Als daar toevallig een leegloop bij de selectie ontstaat, zijn er niet genoeg spelers achter de hand op dit op te vangen. Bij SV Almere wel!” Om misschien ook andere redenen, kwamen zijn 3 voorspellingen helemaal uit. Het einde van SV Almere had hij toen nog niet voorzien. Maar ach, welke trainer kan ruim 10 jaar vooruit kijken?
Foto: Het kampioensteam. Met dank aan Peter Sluijter.
