In de Grote Zaal van Kunstcentrum de Kunstlinie in Almere hebben zich op het podium ongeveer 60 mensen met een kop koffie op zitjes genesteld.
Allemaal mondkapjes op. Het is een ongebruikelijk beeld. Voor op het podium staan een kappersstoel en een massagebank.
Het mag duidelijk zijn:
Almere doet mee aan het landelijk protest van de cultuursector vandaag. Voorzichtig Het is wel het meest voorzichtige protest dat je je kunt voorstellen. Aarzelend, want we willen niemand boos maken. Publiek is niet getooid in protestkleding, spandoeken of leuzen ontbreken. Er is gedempt geroezemoes en zeer respectvolle stilte als de acteurs van Theatergroep Suburbia met de woordvoerder van de Kunstlinie de vloer betreden. Voorzichtig applaus, maar het komt niet echt los.
Regels
“We zijn vandaag Kapsalon Kunstlinie. Houdt u aan de regels”. Zo opent de voorstelling. Niemand spreekt tegen. Kopje koffie, mondkapje af. Kopje leeg, mondkapje op. Niemand protesteert. Niemand lacht. De regisseur komt het stuk ‘Mama Medea’ toelichten. Maar de aanwezigen weten al wat het toneelstuk Medea is, misschien een enkele lokale journalist of fotograaf uitgezonderd. Publiek lijkt meer aanwezig om de acteurs te steunen, dan het landelijk protest lokaal te benadrukken. “We willen perspectief” zegt de woordvoerder: “Alles kan in Almere”. Maar niemand weet het zeker.
Medea
De kapper knipt een blonde mevrouw en de masseur bewerkt een paar gespannen schouders. “Au” piept de vrijwillige patiënt, direct gevolgd door “Sorry”. Ze wil de masseur niet kwetsen en de acteurs niet storen bij hun werk. Protesteren in een theater valt niet mee, hier zijn professionals zo geconcentreerd mogelijk met hun dagelijks werk bezig. Ondertussen werken de acteurs zich naar de wereld van Mama Medea toe, in de prachtige zinnen van Tom Lanoye. Publiek drijft mee, de vervoering is bijna tastbaar. “knip knip” klinkt de schaar van de kapper. Door de stilte die de acteurs aanbrengen brult de kleine schaar overal bovenuit.
Pijnlijk
De cultuursector heeft kanten die goed met herrie kunnen omgaan. Comedians en cabaretiers weten wel raad met het woord, zingen de protestliederen van toen en nu in keiharde taal. Het protest in Almere maakte op mij veel indruk. Op een handvol journalisten na ontbraken hier de hotshots en lokale BN-ers. Het was een pijnlijk moment van schoonheid met topacteurs die repeteren voor een topvoorstelling. Maar of ze mogen spelen voor hun publiek blijft voorlopig nog onduidelijk.
