Van de redactie Nieuwe Nederlanders – Saqr Alsonidi, Jemenitische schrijver en journalist
Jarenlang, bijna elke ochtend, was ik samen met mijn collega’s verantwoordelijk voor het selecteren van de artikelen die op het scherm van het Jemenitische kanaal Belqis werden getoond. Het was een moeilijke taak om te bepalen wat goed en minder goed was, uiteindelijk zijn we mensen die onderhevig zijn aan onze innerlijke stemmen, stemmingen, en ons bewustzijnsniveau en onze cultuur.
Op 18-12-2015 kwam ik een artikel tegen dat door Rahab Shaker was vertaald voor de onafhankelijke website Al-Jumhuriya. Ik las het meerdere keren en het voelde alsof de schrijfster persoonlijk tot mij sprak. Ik voelde een helderheid en een stroom van gedachten; dit is mijn gevoel wanneer ik een goed geschreven stuk lees aan het begin van mijn dag.
Jaren later, toen mijn vriend Salah Hassan mij vroeg wat de beste artikelen waren die ik tijdens mijn werk had gelezen, had ik mijn antwoord klaar en zei als eerste: “Er is geen reden om te vluchten.” Dat was het artikel dat Rahab had vertaald uit het Nederlands, geschreven door Désanne van Brederode.
Toen dacht ik eraan hoe de passages in mijn gedachten waren blijven hangen, alsof ik het uit mijn hoofd kende. Ik had het in mijn geheugen gegrift en in mijn gedachten een beeld van de schrijfster en het moment van schrijven gevormd, en ik hield het voor mezelf.
Ik wist niet dat ik later deel zou uitmaken van degenen waarover de schrijfster had geschreven. Ik besefte niet dat wat je vandaag over anderen leest, morgen een deel van jou kan worden. Later schreef ik een boek over een jongen die gedwongen werd zijn vaderland te verlaten, en ik wist niet dat het ook mijn verhaal zou worden. Het leven is wat wij schrijven of lezen en waar wij ons om bekommeren.
Toen ik in Nederland aankwam, ongeveer een jaar geleden, ontmoette ik mijn vriend en schrijver Hassan Al-Khatib. Tijdens onze eerste ontmoeting vroeg ik hem of hij Désanne van Brederode kende. Hij zei dat hij haar vroeger had gezien, waarna ik hem vroeg hoe ik haar kon vinden en ik bleef haar werk zoeken.
De dagen gingen voorbij en plotseling werd ik overvallen door de drang om opnieuw de teksten te lezen die een verschil in mijn leven hadden gemaakt. Teksten die ik voelde als persoonlijke boodschappen, alleen bestemd voor mij. “Er is geen reden om te vluchten” stond opnieuw bovenaan de lijst. Dit artikel bood een vorm van troost, een hand die je hoofd vrijmaakte van vastzittende gedachten, en een wond heelde die door de tijd en zijn mensen was veroorzaakt.
Dit is een deel van haar artikel dat ik uit mijn hoofd ken: “Dogma’s zijn gevangenissen,” schreef de filosoof Nietzsche. Hij wist dat medelijden een slechte deugd is, een vorm van genieten van pijn. Medelijden doodt meer dan nodig is, maar toch lijken we eraan verslaafd te zijn. Medelijden met anderen geeft een heerlijk gevoel, bijna bedwelmend: Kijk naar mij, hoe begripvol ik ben, en hoe goed ik werk doe. We zien de ander niet, nee, we kijken naar onze eigen weerspiegeling in de spiegel, terwijl we de vluchteling met onze omhelzing doden. Medelijden als wapen.”
De filosofe en schrijfster heeft 24 boeken geschreven, maar geen van haar romans of boeken is in het Arabisch vertaald. Misschien is dit een van de redenen waarom ik met enthousiasme Nederlands heb geleerd, een enthousiasme waarvan ik hoop dat de dagen haar niet zullen doven
Saqr Alsonidi, Jemenitische schrijver en journalist heeft een boek met de titel ‘Raafat’s Journey’. verkend ons land en onze geschiedenis.
Omroep Almere geeft onze nieuwe Nederlanders een plek om hun verhaal te kunnen delen.
