Wat lees ik nu toch in de Almere Deze Week. Die week is nog maar nauwelijks begonnen of ik frons mijn wenkbrauwen al.
Almere voor Jantje Beton Prijs genomineerd voor titel ‘meest speelvriendelijke stad’ Als het niet zo’n schandalige verdraaiing van de werkelijkheid was, zou een mens spontaan in de lach schieten.
Almere wordt en werd wel vaker genomineerd. Zo is onze stad ook kanshebber op de BNG Bank Erfgoedprijs 2022. In 2007 stonden we op de lijst voor de NEPROM-prijs. Geen idee wat dat is, maar wat zou het? In 2009 waren we kanshebber voor de Archiprix 09. 2014: genomineerd voor De Fietsstad van Nederland. En voor de Kleur Buiten Prijs.
In 2017 kanshebber voor de Veronica Rudge Greenprize. En in hetzelfde jaar voor de Eurocities Innovation Award. In 2018 konden we de Participatiepenning winnen. In 2019 konden we Sportgemeente van het Jaar worden. En we kwamen in aanmerking voor Het Compliment voor een Oorlogsmonument.
En dan heb ik het niet over de vele Almeerse bedrijven en organisaties die ook iets konden winnen door de jaren heen. De mooiste blijf ik echter “Almere Culturele Hoofdstad 2018” vinden. Daar gingen ze voor, hoor. Iemand bedacht dat, ongeveer op dezelfde wijze waarop we aan een Floriade zijn gekomen, en daar had de gemeente wel oren naar.
Niet gehinderd door enige terughoudendheid óf de zelfreflectie dat een stad die op dat moment voornemens was om Corrosia op te doeken, die besloten had fors te bezuinigen op haar cultuur-begroting én net daarvoor museum De Paviljoens had opgedoekt, eigenlijk wel in aanmerking moest willen komen voor zo’n prestigieuze titel. Het werd Leeuwarden en dat werd ‘geregeld’ door gedeputeerde Jannewietske de Vries. Ja, die even later directeur van ‘onze’ Floriade zou worden, maar dit terzijde.
En nu? Jantje Beton? Meest speelvriendelijke stad? Terwijl overal door de gemeente de speeltoestellen uitgegraven worden omdat ze volstrekt niet onderhouden werden in de afgelopen jaren? Terwijl er hier en daar een wipkip voor in de plaats komt, maar meestal dat niet eens? Terwijl in Muziekwijk de doelpalen van het voetbalveld waar onze kinderen vaak spelen al zonder enig overleg zijn uitgegraven omdat er tweehonderd woningen zouden komen? Oh nee, toch maar niet. Zijn die doelpalen alweer terug?
Echt, waar haal je de hooghartigheid vandaan? Weet u wat ik vermoed? Dat onder die zestig of zeventig communicatie-ambtenaren er eentje is die de hele dag het internet afspeurt naar mogelijkheden om je als gemeente ergens voor te laten nomineren. Dat denk ik.
Maakt niet uit of het waar is, maar je zegt gewoon ‘ja’ want dan haal je de krant weer.
Het gaat immers om de beeldvorming. Toch?
