In het steeds veranderende landschap van de wereldwijde financiën heeft het concept van een digitale euro aan populariteit gewonnen, wat vragen oproept over de gevolgen voor traditionele bankmodellen en de mogelijke impact op de privacy van individuen. Terwijl China al volop de kaart van digitale valuta’s van centrale banken (CBDC’s) heeft getrokken, overweegt de Europese Centrale Bank (ECB) de mogelijkheid om haar eigen digitale valuta in te voeren. De weg naar een digitale euro is echter niet zonder uitdagingen en controverses. In dit artikel geven we een blik over wat deze munten zijn, en wat de stand van zaken errond is.
Het verschil tussen crypto’s en CBDC’s
Het belangrijkste onderscheid tussen cryptocurrencies (crypto’s) en CBDC’s (Central Bank Digital Currencies) ligt in hun onderliggende autoriteit en doel.
Cryptocurrencies, zoals Bitcoin en Ethereum, werken op gedecentraliseerde blockchaintechnologie en worden niet uitgegeven of gereguleerd door een centrale autoriteit. Hun primaire doel is vaak om te ruilen, waarde op te slaan of te beleggen, en ze bestaan onafhankelijk van traditionele financiële instellingen. Ze zijn bijvoorbeeld populair voor transacties naar een online casino zonder CRUKS, en kunnen eenvoudig de beperkingen die aan traditionele betaalmethodes worden opgelegd, omzeilen.
Aan de andere kant zijn CBDC’s digitale versies van de nationale valuta van een land, uitgegeven en gereguleerd door de centrale bank. CBDC’s zijn een vorm van wettig betaalmiddel, bieden overheden meer controle over de geldhoeveelheid en maken digitalisering van traditionele valuta mogelijk.
Hoewel beide een digitaal karakter hebben, leggen crypto’s de nadruk op decentralisatie en onafhankelijkheid, terwijl CBDC’s een digitale evolutie van soevereine valuta onder gecentraliseerd bestuur vertegenwoordigen.
Wat is de digitale euro
Een digitale euro zou volgens de ECB een digitale vorm van contant geld zijn, een betaalmiddel voor particulieren dat wordt uitgegeven door de Europese Centrale Bank. Deze vorm van publiek geld moet universeel, gratis en beschikbaar zijn voor alle digitale betalingen binnen het eurogebied. Een van de belangrijkste kenmerken is dat het offline beschikbaar is, zodat transacties kunnen worden uitgevoerd zonder dat een internetverbinding nodig is. De ECB belooft dat een eventuele digitale euro veilig en privé zal zijn en een gegarandeerde waarde zal behouden – altijd gelijk aan de traditionele euro.
Wereldwijd landschap van CBDC’s
Verschillende landen hebben al stappen gezet om CBDC’s in te voeren. De Bahama’s, Jamaica en Nigeria hebben hun digitale munteenheden geïntroduceerd, terwijl meer dan 130 landen zich in de verkenningsfase bevinden. China loopt voorop in de ontwikkeling van CBDC’s, met proefprogramma’s voor de Digitale Yuan (e-CNY) die lopen sinds april 2020. Het verbod op crypto-activiteiten in China wordt gezien als een strategische zet om de weg vrij te maken voor de invoering van hun eigen digitale valuta.
In Europa geeft het voorstel van de Europese Commissie voor een verordening inzake markten voor crypto-activa (MICA), onderdeel van het Digital Finance Package, aan dat men het potentieel van CBDC’s wil onderzoeken. Zelfs in de Verenigde Staten heeft president Biden een uitvoerend bevel getekend om de haalbaarheid van een CBDC te onderzoeken.
Rol van banken in het CBDC-tijdperk
De introductie van CBDC’s roept vragen op over de rol van banken. In een CBDC-systeem met één niveau zouden commerciële banken geen intermediaire rol hebben, aangezien de centrale bank de digitale valuta direct beheert. Wat voor effect dit op de economie zou hebben, is niet helemaal duidelijk. In een two-tier systeem daarentegen zouden consumenten via hun bank toegang krijgen tot hun digitale valuta, waardoor een vertrouwde interface behouden blijft.
Controverses en zorgen
De reis naar een digitale euro is misschien niet voor morgen, maar met het wereldwijde momentum in de richting van CBDC’s is het zeker dichterbij dan velen misschien denken.
Maar de verschuiving naar CBDC’s is niet zonder controverses. Een belangrijk punt van zorg is de mogelijke verstoring van traditionele bankmodellen. In een monistisch systeem zouden commerciële banken hun rol als tussenpersoon overbodig kunnen vinden, met gevolgen voor hun traditionele functies.
Er zijn ook grote zorgen over de privacy, omdat critici beweren dat overheden buitensporige controle en kennis kunnen krijgen over de financiële activiteiten van individuen. De angst dat overheden transacties annuleren, bevriezen of blokkeren roept vragen op over de balans tussen gemak en potentieel misbruik.
Daarnaast maakt het gecentraliseerde karakter van CBDC’s hen gevoeliger voor hacking. Eén enkele succesvolle cyberaanval kan een hele economie ontwrichten, wat vragen oproept over de robuustheid van de beveiligingsmaatregelen.
