Een ongewoon weekend, tenminste als je nog niet zo oud bent als ik. Vroeger (toen was immers alles beter) kwam dit veel vaker voor. Maar voor mijn kleinkinderen was het wel iets bijzonders, het was wit en leuk maar vooral koud.
Gisteravond was er nog niets aan de hand, het was nat en wel wat aan de koude kant maar verder niets bijzonders. Maar vanochtend was de wereld wit en koud (maar dat viel van achter het raam nog niet zo op).
Dus snel (althans sneller dan anders) ontbeten, kleren (veel kleren) aan en naar buiten. Toen kwam de eerste schok. Het was echt koud.
Maar toch doorgezet. Op naar de Buitenhoutsedreef om te sleeën. En dat is wat we deden. Al snel ging echter de kou overheersen, wanten en broeken werden nat en het plezier ging er dus al snel vanaf. Dan maar naar opa en oma want die wonen het dichtst bij.
Gelukkig waren ze thuis en konden we (al huilend) uitgepakt worden. De beste manier om warm te worden is om even lekker in bed te kruipen, zeker als je een opa hebt die vrijwel altijd warm aanvoelt.
Na een klein uurtje naar beneden aan de warme chocomelk en lekker onder een warm dekbed. De winterkou was al snel vergeten en het werd verder een gewone zondag met veel tijd binnenshuis.
