Het was een mooie dag gisteren. Julia, mijn levensgezel, al bijna vijftig jaar, werd 67. Julia is van de generatie ‘Kaarten sturen met een persoonlijke boodschap’, dat kan ze als geen ander. Het zijn zonnetjes in een grijze wereld.
Zoals mijn moeder wekelijks ervaart in haar verpleeghuis in Varsseveld. Daarom was het ook zo fijn dat vele mensen Julia feliciteerden met een verjaardagskaart, ze stonden de hele dag te pronken op de eettafel. Julia had lekkere taarten gemaakt, er waren heerlijke hapjes en een grote pan met groentesoep en veel rundvlees en rundergehaktballen. Zodat ook Hassan van Susanne er ‘s avonds van kon genieten. Vele telefoontjes, een enkele met beeld, kwamen binnen.
De jarige werd niet vergeten. De ochtend en de middag kwamen Mirte en Olaf oma verrassen met prachtig geschilderde harten. In de namiddag verscheen kleindochter Finne waar de band ook enorm goed mee is. Rutger en Caroline leerden Mirte en Olaf 31en en dat hebben we met veel enthousiasme, met zijn zessen om de tafel, gespeeld. Elke keer als je de laagste punten had werd achter je naam een streepje gezet. De jongste Olaf had die belangrijke taak. Opa verzamelde met glans de meeste streepjes, wat de kleinkinderen veel plezier gaf. In de avond kwam de sjoelbak van zolder.
We speelden drie potjes. Finne haakte af. Als dertienjarige is je belangstelling meer gericht op lekker appen met je vrienden en vriendinnen.
77
