Nou had ik de hele tijd de gedachte om er niet te veel over te gaan zeggen en er vooral geen complete column meer aan te besteden. Almere heeft meer om over te schrijven dan alleen over de Floriade.
Bovendien vond Jan Hoek dat er alleen maar positief over geschreven mocht worden, want al die kritiek was slechte reclame. Dus ik hield me in, soms tandenknarsend, maar toen het Floriadehek eenmaal open was, bleek dat hek ook van de dam te zijn.
Het regende klachten van bezoekers van buiten de stad met commentaren waar die van mij bij verbleekten.
En daarom dan toch maar een ouderwets lang epistel eraan besteed, want als we gaan schelden, Jan en Hilde…
Er bleek van alles fout na de opening en wel zodanig dat de directie mensen geld terug ging geven of vrijkaartjes aanbood, zulks in ruil voor het weghalen van negatieve reviews.
Met stille trom gingen ook de prijzen omlaag. Oh schande, toen bleek dat € 35,- entree en € 14,50 parkeerkosten zelfs te weinig was. Voor een treintje over dat veel te grote terrein moest € 6,75 apart worden gelapt en terug met de kabelbaan mocht alleen voor € 3,50.
De recensies in de media waren evenmin mals en de bezoekersaantallen waren vanaf het begin schokkend laag.
Die worden niet bekend gemaakt, maar wie eens per dag rond 14.00 uur langs die zanderige startbaan naar de parkeerplaats tuft, kan het zelf natellen.
Al tweeënzestig dagen is de opkomst nog lager dan die van Almeerders in verkiezingstijd.
Maar, ik schreef het al eerder, voor de Almeerse bezoeker die per fiets of OV of scootmobiel komt en een abonnement heeft, is het er heerlijk toeven. Ze zijn er dan ook in grote getale en de loftuitingen buitelen over elkaar heen.
Enthousiast schrijven ze op Facebook dat ze al elf keer zijn geweest en dat voor een passe partout van slechts € 39,-. ‘Want je kunt er zo heerlijk rustig wandelen,’ schreef iemand die dus echt niet begrijpt dat dat nou net funest is. Je zou over de hoofden moeten kunnen lopen…
Droevig vind ik het daarom voor de hardwerkende vrijwilligers en de Almeerse ondernemers die al maanden moeten constateren dat de aantallen niet hoopgevend zijn.
Maar die hadden gisteren niet te klagen. Er was een heuse Dankdag voor hen georganiseerd. Een dag waarop directie en gemeente hun waardering uitspraken voor al dat werk, al die inzet.
Sprekers van niveau deden het woord. Onze burger(stief)moeder sprak haar oprechte spijt uit voor de kloof die de Floriade in de Almeerse bevolking heeft veroorzaakt.
Kijk, dáárom mag ze ons van mij adopteren. Zij snapt het.
Maar wethouders Hoek (GroenLinks) en Van Garderen (VVD) meenden er goed aan te doen de kloof nog een beetje wijder en dieper te maken. Nog wat splijtstof aan te brengen, zout in de wonde te wrijven.
Op de dag van de verontwaardiging over het woord ‘tassendrager’ liep een VVD-leidsvrouw te schelden.
‘Azijnzeikerds’ werden de criticasters door onze wethouders genoemd; de mensen die vanaf het begin gewaarschuwd hebben voor het echec dat de Floriade toch echt lijkt te gaan worden.
‘Azijnzeikerds’ zijn volgens onze twee bestuurders ook de mensen die hun bedrijf door de Floriade kapot zagen gaan en daarover durven te spreken.
‘Azijnzeikerds’ luidt hun oordeel over de politici die op grond van hun overtuiging én vanuit hun democratische plicht naar hun kiezers kritisch waren en dat bleven.
‘Azijnzeikerds’ zijn de mensen die wél bezwaar maakten omdat voor de Floriade alles moest wijken, tot en met vergunningen aan toe, en die procedeerden over rechtsongelijkheid.
‘Azijnzeikerds’ zullen vast ook de mensen zijn die gewoon niet begrijpen hoe je als stadsbestuur zoveel geld aan een megalomaan prestigeproject kunt geven terwijl je elders overal bezuinigt. Mensen zonder woning, zonder zorg.
‘Azijnzeikerds’ zijn vast ook de mensen die gewoon vragen blijven stellen. Die blijven onderzoeken. Die blijven graven. Omdat de onderste steen boven moet.
Tegelijkertijd krijgen die ‘azijnzeikerds’ ook de schuld van het debacle. Als die hun mond hadden gehouden, had de parkeerplaats nu vol gestaan en raakte de kassa oververhit, wil men de toehoorders doen geloven. En de Almeerse genieters van ons tuinfeest van € 150.000.000,- laten zich dat maar al te graag aanleunen.
Even als geheugenopfrissertje voor die mensen: het zou € 10.000.000,- kosten, toen € 92.000.000,- en nu zit de teller ergens rond € 150.000.000,-. Voor een evenement dat zes maanden duurt en in die tijd haar geld terug moet verdienen. Het zijn niet de ‘azijnzeikerds’ die dat hebben laten gebeuren.
In 2020 gaf corona alle mogelijkheden om er met opgeheven hoofd de stekker uit te trekken. Het waren niet de ‘azijnzeikerds’ die veronderstelden dat corona in 2022 juist voor meer bezoekers zou zorgen…
In 2020 zei de speciaal aangestelde verkenner dat stoppen het goedkoopst voor Almere zou zijn, maar dat we vooral door moesten gaan. Er moest toen wel wat extra geld bij, natuurlijk. Niet de ‘azijnzeikerds’ stemden voor…
Toen in 2021 bleek dat de Floriade nog eens € 15.000.000,- moest hebben omdat de directie ‘vergeten’ was dat er ook toiletgebouwen, kassahokjes en straatverlichting nodig bleken, waren het niet de ‘azijnzeikerds’ die ‘onaangenaam verrast’ al tegensputterend toch maar akkoord gingen.
Het waren ook niet de ‘azijnzeikerds’ die nog even snel € 4.500.000,- aan de Floriade gaven op de dag nadat de raad had besloten dat er geen geld meer naar de Floriade zou gaan.
Want voor alle duidelijkheid: als de directie van de Floriade haar werk goed had gedaan, hadden al die ‘azijnzeikerds’ geen poot om op te staan.
Maar wie dragen wel de verantwoordelijkheid? Mensen die het, binnen de beslotenheid van de Floriade-muren, kennelijk niet kunnen laten om toch naar die critici uit te halen. Waarom? Om je eigen enorme verantwoordelijkheid te ontwijken? Of gewoon om even lekker stoom af te blazen ‘entre nous’?
Bestuurders die het niet aandurven om de waarheid over het evenement te openbaren, iets waar alle Almeerders recht op zouden moeten hebben, maar hun toehoorders liever een verhaaltje op de mouw spelden dat hen zelf vrijpleit. Want tot voor kort beweerden ze allemaal nog dat het geweldig ging, kwam het allemaal goed en de bezoekerscijfers waren tevredenstellend…
Bestuurders die, nog voordat de hekken ten laatste gaan sluiten, als verantwoordelijken van het toneel zouden kunnen zijn verdwenen. Net als vijf directeuren, vijf wethouders, een hele raad van commissarissen en nog veel meer vreemd volk, onze vorige burgemeester (‘U blijft in mijn hart.’) en de voorzitter van de RvC als voorlopig laatsten in de rij.
De kloof in de stad wordt ondertussen groter en groter. Het onbegrip blijft stijgen, de onderhuidse ergernis evenzeer. Iedereen voelt dat er iets op til staat, er weer geld bij moet.
En terwijl de spanning oploopt nu gaan we ook nog schelden op de mensen die in elk geval geen verantwoordelijkheid dragen voor het voorbije én het naderende onheil.
Nou, hoor mij aan, stelletje vitrioolpissers…
