Vakantie.
Steeds vaker had ik de laatste jaren genoeg van vakantie. De stress op de vliegvelden. Uren bekneld zitten met een paar honderd anderen in een vliegtuig. Ergens landen waar de toerist als rijke stinker wordt bekeken en als het lukt wordt uitgekleed. Ik kreeg er steeds meer schoon genoeg van. Al die Nederlanders, Chinezen, Japanners die maar een doel in hun leven hebben, de volgende vakantie. En dan op een x moment vredig kunnen sterven met een terugblik op alle mooie dingen die je zag.
Alle plakboeken die je maakte. Alle foto’s die je schoot. Je kinderen ruimen je huis op en zien alle albums van al die jaren vliegverkeer, kerkbezoeken, verre horizonten. Ze worden afgevoerd naar een container, geen mens zit op de herinneringen van opa en oma te wachten.
Maar kijk er is verlichting. De 1.5 samenleving is de huidige samenleving. En wellicht die van de toekomst. Lekker thuis blijven, de natuur herstelt zich, we kijken weer om ons heen, kennen de buren weer, maken een rondje, lezen een boek en God wat is Nederland mooi.
