De Kapitein en watersportvereniging Noorderplassen West mogen blijven. Nadat het college van B & W Kevin van Drumpt, oud-waterburgemeester en uitbater van De Kapitein, tot wanhoop had gedreven met de in een raadsbrief verpakte mededeling dat hij als illegale huurder bij de watersportvereniging plaats moest maken voor een openbare aanbesteding, dook opeens een brief uit 2017 op waarin de gemeente geen bezwaar maakt tegen het door de watersportvereniging onderverhuren van het pand met steigers waar De Kapitein in huist.
Portefeuillehouder Julius Lindenbergh ging diep door het stof. Hij had de gemeenteraad vorige week onjuist geïnformeerd, een politieke doodzonde. De bewuste brief was tevoorschijn getoverd door het bestuur van de watersportvereniging. De wethouder wist er niets van. Zijn ambtenaren gingen op zoek in het archief en wat denk je… daar was het
Wethouder voor schut gezet
Niks toeval. Wethouder Lindenbergh is gewoon voor schut gezet. Eigenlijk zou ik in plaats van schut een drieletterwoord willen gebruiken, zo schandalig vind ik dit. Die brief is niet zoekgeraakt, er is niet naar gezocht. En ook al ben ik bepaald geen aanhanger van complottheorieën, in dit geval kan ik mij niet voorstellen dat het bestaan van die brief bij de terzake kundige ambtenaren niet bekend was. Dus die brief is, volgens mij, achtergehouden. En dat is niet de eerste keer.
Huizen bouwen in geluidswallen
Ik neem u even mee naar de raadsperiode 2002-2006. Ik was toen een tijdje wethouder van Volkshuisvesting. Op een dag legde een ambtenaar van het gepokte en gemazelde soort mij een plan voor: huizen bouwen in geluidswallen. Ik vond het een geweldig idee. “Kan dat technisch zonder dat er overlast ontstaat?” vroeg ik. Jazeker, dat kon heel goed. Enthousiast stemde ik in met de uitwerking van het plan dat kort daarna via een persbericht naar buiten werd gebracht. Wat er toen gebeurde, verraste mij volkomen. Er brak zowat een opstand uit in de buurt waar die geluidswalwoningen zouden komen. Bewoners lieten weten alle vertrouwen in de gemeente te hebben verloren. Aanvankelijk vond ik dat enigszins overdreven, totdat een brief opdook waarin burgemeester Hans Ouwerkerk de bewoners van die wijk verzekerde dat daar geen huizen in de geluidswallen zouden worden gebouwd. Het bleek om een oud plan te gaan dat dus was afgewezen. Uiteraard vroeg ik de ambtenaar die het mij had voorgelegd of hij weet had van die brief. Ja hoor, daar wist hij van, maar ik kon toch als wethouder gewoon zelf een besluit nemen? Nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik destijds veel te lankmoedig met dit ambtelijk wangedrag ben omgegaan. Die ambtenaar had mij willens en wetens onvolledig geïnformeerd. Ik stond, net als wethouder Lindenbergh, voor schut. Maar ik heb er geen werk van gemaakt. Achteraf gezien had ik dat wel moeten doen.
College moet iets ondernemen
Ik ben niet rancuneus en je zult mij niet gauw horen roepen dat er koppen moeten rollen. Maar ik vind wel dat het college van B & W, uiteraard in overleg met de gemeentesecretaris, iets moet ondernemen om herhaling van dit onacceptabele gedrag te voorkomen. En ik vind ook dat het college daarvan in het openbaar verslag moet doen.
