Voordat ik over die drempel stap kijk ik nog even kort achterom, wat ik zie verbaast me niet (ik was er immers bij) maar het levert wel een aantal vragen op.
Vragen
Zo is de eerste vraag “Hoe heeft het kunnen gebeuren? ” de eerste die opborrelt. Zo’n pandemie, die toeslagenaffaire, het gedoe rond de Amerikaanse verkiezingsuitslag en de grote rel binnen de KNGV. Allemaal zaken waar we, wellicht uitgezonderd het gedoe rond de verkiezingsuitslag in Amerika, een jaar geleden nog totaal geen weet van hadden. OK, we wisten dat er iets speelde rond toeslagen en schandalen zoals binnen de KNGV waren er natuurlijk, zei het elders, al eerder geweest maar een pandemie dat was van een andere orde. De gevolgen daarvan wis je niet zomaar even in een nieuw jaar weg.
De tweede vraag die bij mij opkwam (maar eerlijk gezegd speelde dat al wat langer) is “Welke richting gaan we met z’n allen op, wat is het dat we dit over ons afroepen?”.
Tegelijkertijd is dat een vraag waarop een toekomstgericht antwoord gegeven moet worden en daarmee stap ik straks de drempel over.
Antwoorden?
Gelukkig (maar dat wisten jullie al) heb ik de wijsheid niet in pacht, die last is mij bespaard gebleven. En voorspellen is ook niet een gave waar ik over beschik. Ik moet het antwoord dus schuldig blijven.
Wel heb ik een aantal wensen voor het nieuwe jaar. Het belangrijkst is een vredig bestaan voor iedereen, laten we wat meer tolerant tegenover elkaar zijn. Gezondheid is natuurlijk iets wat van groot belang is. Maar voor mij is het allerbelangrijkste dat we meer naar elkaar omkijken, ik ben niet de persoon die zomaar een praatje met de buren maakt (dat hoeft denk ik ook niet). Maar wat wel nodig is dat we er voor elkaar zijn als daar behoefte aan is, een luisterend oor, een schouder om op uit te huilen (als corona ons dat weer toestaat) en een bemoedigend woord helpt vaak al enorm en om dat te geven hoef je niet rijk te zijn. Een beetje menselijkheid is genoeg.
Proost op een geweldig 2021!
