Even op een rijtje… Franc had dus een meelbox. Maar die gebruikte hij niet. Want er ging niks uit en er kwam in zes jaar tijd maar honderdeenennegentig keer iets in. Vast geen bericht dat hij door een Nigeriaanse loterijwinnaar was uitgekozen om vijftien miljoen dollar overgemaakt te krijgen. Of dat hij het enige resterende familielid was van een verre steenrijke oom in Swaziland.
Nee, over de inhoud ging de voorlichter dus geen uitspraken over doen. Franc hield gewoon niet van meel. Hij was van het intermenselijke, het persoonlijke contact. Van oog in oog en van mens tot mens. Dat hadden zijn secretaresses bevestigd. Klaar.
Tot van de week dan. Toen bleek dat Francs meelbox toch met zo’n zestien gigabite aan i-meel was gevuld.
Dat klinkt als heel veel, maar een deskundige vertelde me dat dat het gemiddelde is van zakenmensen en zo. Enkele tientallen meeltjes per dag kreeg Franc. Niet zo gek voor een burgemeester van een stad met tweehonderdduizend inwoners.
Onlangs werd ook al vastgesteld dat Franc zich met de dienstauto naar allerhande privé-adressen liet vervoeren. Het huis was te klein, de kranten stonden er bol van. Al snel doende het beeld op van Franc die van het ene feest naar de andere receptie was gebracht door een chauffeur met een hangslot door boven- en onderlip.
Maar ook dat bleek schromelijk overdreven. Ik weet dat flink wat mensen direct uitgingen van hevig misbruik van de ‘Bur-mobiel’; de werkelijkheid kwam neer op zo’n vijfhonderd kilometer per jaar. Van Almere naar Deventer, ik noem maar wat, is al honderdtwintig kilometer en dat is alleen heen…
Mag niet, voorbeeldfunctie, gemeenschapsgeld, het is allemaal waar. Maar hij deed het niet stiekem; hij bleek, al wíllen sommigen het niet horen, zijn ‘uitspattingen’ destijds gewoon door te hebben gegeven. Nu heeft Franc een probleempje met de Belastingdienst; het zij zo.
Ik vond het sop de kool dan ook niet waard in dat glas water waarin het stormde toen ik het aantal kilometers vernam. Tot die meelbox. Want laten we wel zijn: de secretaresses van Franc hadden gezegd ‘dat hij nooit meelde’ en dat dát de reden was van zijn lege box. Dat vertelde de voorlichter aan Omroep Flevoland. En die besloten toen alle konijnen uit de hoek trekken omdat ze nog nooit z’n ongeloofwaardig verhaal opgedist hadden gekregen.
En uiteindelijk, na heel wat touwtrekken, blijkt dat hele verhaal inderdaad niet te kloppen. Franc had wél een volle box.
Maar ja, dat is wel pas achteraf aan ons verteld. Nadat dus éérst was gezegd, en zo’n woordvoerder is een officiële spreekbuis, dat Franc een vrijwel lege meelbox had. Omdat hij niet van i-meels hield. En-dat-is-dus-niet-waar!
In navolging van Francs laatste Almeerse interview, waarin hij ons bezwoer dat hij níet weg zou gaan en het toch -ook nog razendsnel en met stille trom- deed, waren de negatieve reacties niet van de lucht. Hij liet Almere dan ook achter zich als door corona en de Floriade ernstig verdeelde leefgemeenschap. Zijn laatste mooie woorden, ‘u blijft in mijn hart’, verbleekten al snel nadat hij in Den Haag was aangekomen.
Daar kwam dus die onterechte reputatie als ‘kilometervreter’ achteraan en, het zij gezegd, dan zijn Almeerders recht voor zijn raap. Niet wachten op de feiten: gaan met die facebook-banaan.
Maar nu… Franc heeft niets raars gedaan met zijn i-meel, maar wat is dat met die voorlichter, die woordvoerder?
Want dat die liep te jokkebrokken is wel duidelijk.
Dat is des te erger omdat tot nog niet zo lang geleden de digitale archivering van Almere onder toezicht van de provincie was gesteld. Maar het ging de laatste tijd zo goed, dat we het weer zelf mochten doen.
En zie: er is opnieuw gelazer met een digitale nalatenschap. Na het gedoe rond de gewiste meelboxen van Annemarie en Adrie en Tjeerd en Loes en weet ik al niet wie nog meer, hadden we de zaakjes toch écht op orde.
Franc hield niet van meel…. Dat zeiden zijn secretaresses…
Waarom moet je over zoiets liegen? Interessante vraag voor journalisten, denk ik zomaar. Je vestigt door zo’n leugen immers juist de aandacht op iets.
Ik stel voor dat die woordvoerder dát even komt uitleggen in een persconferentie. Vermoedelijk met een hap meel in zijn mond…
Ton Theunis is schrijver, Columnist bij OMroep Almere en fractieassistent bij APOPA
