Er zijn momenten dat ik écht grumpig word. Nee, niet mopperig, dat bent u wel van me gewend. Echt verontwaardigd, oprecht boos. Wanneer je ziet hoe oneerlijk het inmiddels in ons ooit zo sociale en rechtvaardige land verdeeld is. Dit is zo’n moment. Dan weet u het vast…
Het is al heel wat jaren geleden, in een andere tijd, hoedanigheid, op een andere planeet. Mijn echtgenote en ik waren mee mee met een business-delegatie naar Riga, Letland. Bert Gijsberts weet het vast ook nog. Hij was erbij als gedeputeerde van Flevoland. Dat waren tijden. Op de terugreis maakte het vliegtuig een doorstart boven een landingsbaan van Schiphol en tot heden weten we niet waarom…
Bij een pulletje bier en een glaasje wijn hadden we het ‘s avonds onder elkaar over onze respectievelijke gemeenten. En daar leerde ik hoe de vertegenwoordiger van de gemeente Noordoostpolder de provinciale visie op die gemeente ervoer.
‘N.O.P.,’ verzuchtte hij. ‘Not our problem. Achtergesteld, steevast de laatste, het interesseert de “belangrijke” mensen geen moer.’
Ik moest daaraan denken toen ome Cor me een app-je stuurde. ‘Dit is een noodgeval. Weet jij iemand die woonruimte heeft voor een vrouw met drie kinderen? Ze staan binnen een paar weken op straat.’
Ooit was dat geen probleem. Toen had Almere meer sociale woningbouw dan inwoners.
Maar de stad moest groeien en dat is gelukt. Tegen de klippen op. En van Hugo moet ze nóg meer groeien. Naar driehonderdduizend maar liefst. Ondertussen hebben veel huidige Almeerders, vijfentwintigduizend, schreeuwende behoefte aan een woning.
Het gebrek daaraan veroorzaakt allerlei problemen. Van dakloosheid tot schulden tot huiselijk geweld, echtscheidingen en wonen in je auto.
Al heel lang doen allerlei mensen, waaronder ik, hun stinkende best om waar dan ook voor mensen in de problemen toch een plek te vinden. Dat lukte voorheen sporadisch nog wel, maar inmiddels helemaal niet meer.
En er is een partij in Almere die al heel lang een en hetzelfde standpunt heeft: niet meer sociale woningbouw. De Almeerse VVD wenst geen millimeter te wijken, ondanks alle ellende die het gebrek aan sociale huurwoningen veroorzaakt. ‘Not our problem…’
Tot 16 maart 2022 beloofde ze de kiezer te zullen ‘bouwen-bouwen-bouwen’, maar ze vertelde er niet bij voor wie.
Hun focus is namelijk de toename van criminaliteit, het gebrek aan politie, het toedekken van de Floriade-verliezen en het bij elkaar houden van hun coalitie. Ik chargeer, dat weet ik. Maar that is not my problem! Het kan zo écht niet langer. We zullen dat met z’n allen in die gemeenteraad moeten zien op te lossen, maar dan wel het échte woningtekort.
Als er ondertussen iemand, iemand, iemand is die een tijdje woonruimte heeft voor een moeder met drie kinderen die vanwege een echtscheiding haar huis echt moeten verlaten, stuur dan een mail naar ‘Ome Cor Toorenburg’ van Omroep Almere. Ze heeft werk, vaste baan, drie kinderen. En wat doet Almere? Niets. Ook kunnen de kinderen niet bij vader, die heeft het zelfde probleem.
Cor.toorenburg@omroepalmere.nl
Ton Theunis is schrijver, columnist bij Omroep Almere en fractie assistent bij APOPA
