Een week of wat geleden was er flink gekrakeel en verontwaardiging over het werven van vrijwilligers door Floriade BV. Ik heb me daar toen, uiteraard, ook tegenaan bemoeid. Met recht en reden, want ik ben vele jaren zelf vrijwilliger geweest, ben het soms nog, en in ons bedrijf WitchWorld werkten heel veel vrijwilligers die ik heel wat jaren aanstuurde.
Dat waren geweldige mensen die uit volle overtuiging werkten aan ons gezamenlijke doel, de realisatie van een heus themapark in onze stad.
Dat deden we zonder gemeenschapsgeld, daar had de gemeente geen subsidie voor, maar onze vrijwilligers deerde dat niet. Dat lag aan hun motivatie, aan die stip op de horizon, de opmerkelijke hechtheid van een groep volstrekt van elkaar verschillende mensen. De paar betaalde krachten die er waren, verdienden het zout in de pap niet, kan ik u bezweren. Maar die waren dan ook minstens zo gemotiveerd, hun focus lag doorlopend op die horizon; met z’n allen gingen we ervoor.
Ik heb zelfs door nierstenen van pijn kreunende mensen, mensen met migraine, mensen met fikse griep (jawel) en hun benen in het gips naar huis moeten sturen. Want ze verdomden het gewoon om hun werk in de steek te laten. Ik vertel dit omdat iemand me onlangs bijkans smeekte om toch alsjeblieft rekening te willen houden met de vrijwilligers van de Floriade, met de Almeerders die zo hun best doen om er iets van te maken.
Want al die kritiek doet hen -natuurlijk- geen goed. Velen zullen vaak geraakt worden door de schampere opmerkingen, de geuite twijfels aan het evenement, ook door mij.
Dat is begrijpelijk, maar onnodig gevoel. Ik weet zeker dat de Floriade-vrijwilligers, sommigen al heel wat jaren, met hart en ziel en in volle overtuiging werken aan hun stip op de horizon die steeds sneller dichterbij komt. Naar eer en geweten en vast en zeker met grote onderlinge saamhorigheid.
‘Mijn’ vrijwilligers en ook ikzelf weten maar al te goed hoe het is als mensen van buitenaf over jouw dromen, jouw werk lopen te schamperen. Dat verdienen de Floriade-vrijwilligers niet; sterker nog, ze zouden allemaal een lintje voor hun -onbetaalde- werk moeten krijgen. Niks groene speldjes, iets met Bonifatius of zo. Want ze doen het uit overtuiging en ze doen het voor hun stad.
Maar tegelijkertijd doen ze het ook voor een directie, een management dat zich niet aan afspraken houdt, dat er intern een bende van heeft gemaakt, dat het geld echt over de balk moet hebben gesmeten en de leiding over realisatie en inhoud ronduit slecht heeft verricht.
Het ergste van dat al: wanneer dat management nou nog gewoon met een paar duizend euro in de maand naar huis ging, kon je je dat amateurisme enigszins voorstellen.
Maar deze ‘topmensen’ hebben inmiddels miljoenen uit de ruif gegeten. En dat kan niet onbesproken en onbekritiseerd blijven, hoe gemotiveerd en oprecht al die vrijwilligers hun best ook doen. Ook niet als zij zich er door gekwetst voelen.
Het is dus lastig om enerzijds gefundeerd kritiek te leveren op de Floriade BV en anderzijds de vele vrijwilligers daar toch niet te kwetsen. En daar ontkomen we niet aan, ben ik bang.
Het zijn de mensen, ook in de politiek, die bewust en al jaren de beroerde gang van zaken negeren, erover zwijgen en vinden dat anderen dat ook moeten; zij zijn het die deze rare spagaat veroorzaken. Niet de critici hebben er een puinhoop van gemaakt en hun, of liever onze, kritiek richt zich geenszins op mensen die ondanks alles een mooi stuk werk proberen te realiseren.
Onze kritiek richt zich evenmin op Almeerse ondernemers die aan die Floriade tenminste nog opdrachten overhielden, al is dat maar in 16% van de gevallen gebeurd. Dat had veel meer moeten en zullen zijn, zo werd destijds beloofd. Dan zou een deel van dat Floriade-geld tenminste nog aan onze eigen inwoners ten goede zijn gekomen. Maar we weten inmiddels hoe het ‘aanbestedingsmechanisme’ van de Floriade BV werkt…
Hoe raar dat wellicht moge klinken: ik hoop voor alle Floriade-vrijwilligers en voor de participerende Almeerse ondernemers dat het een eclatant succes wordt. Want ik gun het hen tot uit mijn tenen.
Als ik ernaast zit, bied ik meneer Bakker en wethouder Hoek mijn nederige excuses en een fiks glas bier aan.
Want als je van zo’n puinhoop nog een succes weet te maken, mag je dikke complimenten ontvangen. Ik vrees echter tot nader bewijs het allerergste; het ziet er gewoon echt niet goed uit.
Maar hoe dan ook horen de vrijwilligers van de Floriade ons aller waardering te krijgen voor hun inzet en doorzettingsvermogen.
Bij deze dus.
