Zullen we het nou maar eens gewoon eerlijk zeggen? Onze daden “benne niet meer groot”? Die rechtschapenheid, dat “schipper naast God”, het is allemaal vergane glorie? Zullen we het nou eens toegeven? Nederland stelt niet meer zoveel voor…
We hebben een volstrekt vleugellam parlement. We hebben een inmiddels bijna dagelijks op liegen betrapte premier. Falende ministers treden niet af, ze wisselen slechts stuivertje. Onze regering vergadert vaker in Brussel en Davos dan in Den Haag.
Ons land staat inmiddels wereldwijd bekend als belastingparadijs en als de allergrootste doorvoerhaven van drugs. Nederland is daarnaast de nummer één producent van amfetamine en extasy.
Moordlustige bendeleiders regeren vanuit hun cellen gewoon verder; liquidaties van onschuldige, eerlijke mensen zijn gemeengoed want onze hypocriete elite moet haar dagelijkse snuif krijgen.
De helft van onze kinderen blijkt onvoldoende te kunnen lezen, schrijven en rekenen. Er worden veel te weinig verpleegkundigen, leraren, technici, bouwvakkers, loodgieters en elektriciens opgeleid. Nee, onze universiteiten leveren geen wijsgeren meer af, slechts nog wijsneuzen.
Er is geen geld voor meer deskundige handen, niet voor defensie, politie, zorg en onderwijs. We pakken problemen niet meer aan, we praten erover. Uren, dagen leuteren we op de televisie dat het een lieve lust is. Oplossingen? Die ‘kunnen we niet aan’. Vanwege de ‘complexiteit’. Vanwege ‘capaciteitsproblemen’.
We durven ook niks meer. In Ter Apel slapen de vluchtelingen buiten achter de hekken, maar wie durft te erkennen dat die hekken daarom gesloten moeten worden? We zitten vol.
Nee, Nederland heeft belangrijker zaken om zich druk over te maken. We strijden doorlopend tegen onzichtbare vijanden, zoals het CO2-spook, de opwarming van de aarde, de zeespiegelstijging. We pompen daar miljarden en miljarden in. Maar Groningers compenseren? Dat lukt ons niet.
We jagen onze boeren net zo lang van hun land tot we geen eigen voedselvoorziening meer over hebben, terwijl buitenlands graan niet geleverd kan worden en een fles zonnebloemolie vijf euro kost.
We zijn voor onze medicijnen, kleding en apparatuur volledig afhankelijk (geworden) van Aziatische landen en kopen ons gas van Rusland, ‘onze vijand’.
Nederland wordt vol geplempt met windmolens die met hun energie onze netwerken overbelasten. Een fiks deel van de bevolking kan ondertussen de absurd hoge energierekening niet meer betalen.
Oude mensen hebben hun leven lang pensioen gespaard, maar indexeren? Dat weigeren de pensioenfondsen ijskoud.
Ondertussen is er een woningnood zoals we die zelfs in de jaren ‘70 en ’80 niet meemaakten en zijn de prijzen van huizen door het dak gegaan.
De inflatie slaat toe, de lonen blijven achter. Maar vaste arbeidscontracten bestaan nauwelijks nog; mensen kunnen van de ene op de andere dag worden ontslagen. Nul-uren, flexwerkers, uitgebuite ZZP’ers. En dan verbaasd staan dat de vacatures voor het eenvoudiger werk maar niet gevuld kunnen worden.
Maar er zijn er nog genoeg met een goed inkomen. Die gaan, na twee jaar opsluiting, toch op vakantie; als ze hun vliegtuig tenminste op tijd kunnen bereiken. Want de beveiligers, koffersmijters, ze zijn het spuugzat.
Er wordt gevochten in de rijen. Geprotesteerd in de straten. Gescholden op het internet. Geleden achter de voordeur.
Duizenden gezinnen getroffen door de Nederlandse Belastingdienst die na jaren zwijgen moet toegeven dat ze mensen heeft gediscrimineerd, afgeperst, leeggezogen en uit elkaar en naar de afgrond gedreven.
En zelfs nu faalt ons zelfvolprezen rechtssysteem volledig. De ‘nieuwe bestuurscultuur’ van onze ‘volledige verantwoordelijkheid erkennende’ regeerders blijkt gebakken lucht.
Nee, de welvaartsstaat, de verzorgingsstaat, het land dat mijn ouders bouwden, is er niet meer.
Want we houden geen rekening meer met elkaar, kunnen ook niet meer op elkaar rekenen en onze kinderen komen met gemiddeld een vier voor rekenen van de basisschool.
Zou het daardoor komen dat een Floriade van gewoon twee of drie keer zo duur wordt als beloofd? Of dat de renovatie van de Afsluitdijk tweehonderdachtendertig miljoen hoger uitvalt vanwege ‘een rekenfout’ bij Rijkswaterstaat?
De Amsterdamse Noord-Zuidlijn… De renovatie van het Nieuw Stedelijk Museum… Oja, de renovatie van de Tweede Kamer zelf…
Er kan nog geen schuurtje in Nederland worden gebouwd of de kosten ervan blijken steevast veel hoger dan begroot.
Want aannemers, projectontwikkelaars, bouwbedrijven kunnen wel rekenen. In hun eigen voordeel. Inmiddels vinden we dat normaal.
Laten we maar als de donder beginnen met iets te doen aan lezen, schrijven en rekenen. Onze zorgzame, eerlijke samenleving te renoveren in plaats van een kamergebouw. Onze kinderen een echt vak te leren.
Wim Kan zong het ooit: ‘De psycholoog, de socioloog zit achter zijn bureau. En de allerlaatste loodgieter staat bij Madam Tussaud…’
