En de groeten van de mensheid… | Column Ton Theunis

Ik snap het niet. Dat is niet vreemd; ik snap zoveel niet. Toch kom ik maar niet los van de gedachte. Een paar dagen geleden schoten de Amerikanen een luchtballon lek. Ik schreef er toen over vanwege ‘99 Luftballons’, het liedje van Nena.

Inmiddels zijn er nog drie objecten boven de VS én Canada neergeschoten en is er ook iets gesignaleerd boven Zuid-Amerika.

Wat mijn probleem is?

Nou, het hele rare gedoe er omheen. Filmbeelden van een met zeildoek afgedekte enorme oplegger met escorte door legervoertuigen, meldingen als ‘cilindervormig’ en ‘zo groot als een kleine auto’.

Geen foto’s van de brokstukken van die neergeschoten objecten. Vanmorgen meldde de krant dat de Amerikaanse luchtmacht ook nog eens misgeschoten had met een raket ‘omdat het voorwerp te klein was’.

Maar wat zou het allemaal, hoor ik u vragen. Waar maak je je toch druk om? Joe Biden heeft een Daihatsu uit de lucht geschoten. Wat zou het?

Nou… ik maak me zorgen. Want ik herinnerde me opeens het volgende. In 1977 lanceerde NASA de Voyager 1 ruimtesonde, die ‘as we speak’ ons zonnestelsel aan het verlaten is. Het ding is nu dus zesenveertig jaar onderweg. Nou, misschien is het iets of iemand tegengekomen. Dat kan best; het was zelfs de bedoeling.

Want aan boord van die Voyager 1 bevindt zich de “Voyager Golden Record”, een gouden grammofoonplaat met daarop beelden en geluiden die bedoeld zijn om de diversiteit van het leven en de cultuur op aarde te vertegenwoordigen voor eventuele buitenaardse wezens die de sonde ooit zouden tegenkomen. Het bevat ook een gravure van een blote man en een blote vrouw en een diagram dat de locatie van de aarde in ons zonnestelsel aangeeft.

Kortom, een uitnodiging. Hallo, wij zijn ‘de mens’. Inmiddels zijn we weliswaar ietwat veranderd want die twee getoonde levensvormen zijn honderd verschillende ‘genders’ geworden, die vrouw hebben we nu ook in een uitvoering mét piemel, terwijl het plaatje eigenlijk sowieso niet kan want het is hét toonbeeld van de ontkenning van het bestaan van ‘mensen van kleur’.

Hopeloos verouderde informatie dus. Grammofoonplaten zijn er trouwens alleen nog voor liefhebbers, want inmiddels hebben we Spotify; dat de buitenaardsen vooral niet denken dat we bij de LP gestopt zijn. Zo’n gouden plaat is ook niks bijzonders; zelfs Koos Alberts had er meer.

En onze belangrijkste technische hoogstandjes ontbreken op het plaatje: wapens! Want als er iets is waar we goed in zijn, dan is het in elkaar doodmaken.

Dat plaatje van die aarde is trouwens ook niet meer helemaal juist want de poolkappen zijn heel erg gesmolten en alles zit onder de CO2. Er zijn complete eilanden van plastic in de oceanen bij gekomen en hele groene landstreken staan vol molentjes.

En dat is mijn probleem… Stél nou dat die buitenaardse levensvormen dat ding tegen zijn gekomen… En stél nou dat ze kaart kunnen lezen… Of een soort navi hebben… En dat ze sinds een week of twee hier door de dampkring ploegen…

Want wij hebben ze nota bene uitgenodigd! 

En vervolgens doen we het enige wat we kunnen bedenken. Het zijn de Chinezen! De Russen! Kim Jung Un!

En we schieten ze neer…

Ik denk dat ze maken dat ze weer wegkomen. ‘Indien mogelijk, keer om,’ zegt hun TomTom. En daar gaan ze, nadat ze eerst een boodschap naar huis hebben gestuurd. ‘Geen intelligent leven aangetroffen…’

Geschreven door