Het vertrouwen van de burger in de lokale overheid, dat is dus het vertrouwen van u in uw stadsbestuur, is gedaald. En niet zo’n beetje ook. Van 60% in april vorig jaar naar 37% in september van dit jaar.
Dat komt, zo zeggen de onderzoekers van de Erasmus Universiteit, doordat u ook geen vertrouwen meer in de landelijke overheid, in onze regering hebt. En dat laatste vertrouwen hebt u niet meer door wat die regering, dus zeg maar VVD, D66, CDA en ChristenUnie en al hun bewindslieden, zoal hebben gedaan. Dus de toeslagenaffaire, het trouwerijtje van Grapperhaus, de verkiezingen binnen het CDA, ‘functie elders’, de chaotische coronamaatregelen, de weggelopen en opgebrande zorgmedewerkers, de nodeloos lange en nutteloze formatieperikelen, Afghanistan, de magere mannetjes van mevrouw Kaag en het geheugen van Mark.
Uw vertrouwen in Den Haag ging van 69% aan het begin van de coronacrisis naar 29% nu.
Geen idee hoe het in Almere zit, want het werd gemeten vanuit Rotterdam waar waarschijnlijk niemand anders ooit van Almere heeft gehoord dan een select gezelschap landschapsarchitecten dat inmiddels heel wat geld aan Almere heeft verdiend. En het advocatenkantoor van Almere zit daar, heb ik me laten vertellen.
Maar het lijkt dus alsof de onvrede over de lokale politiek vooral door Den Haag komt.
Dus dat Almeerders zich veel minder geergerd hebben aan vier jaar vele miljoenen in een bodemloze Floriade-put gieten en ondertussen schrijnende woningnood veroorzaken, aan niet meer uit te leggen wachtlijsten voor Jeugdzorg, aan schandalige salarissen die aan Floriade-bobo’s zijn uitgekeerd, aan al die wethouders Floriade die wel opstapten maar nog heel lang wachtgeld opstreken en -strijken. Aan het beroerde groenonderhoud, wrakke bruggen, maar bovenal de rechtsongelijkheid. De gemeente die zich van haar eigen voorschriften, regels en vergunningen niets aan trok maar de burger er wel keihard op afrekende.
Die beloofde dat de lasten niet omhoog zouden gaan, maar dat gingen ze dus wel. De politiek die de wijkbudgetten met een pennenstreek afschafte om daarna haar protesterende burgers slechts de helft terug te geven, ondertussen luid verkondigend dat het ‘een foutje’ betrof. De sigaar uit eigen doos.
Deze onvolledige greep uit typisch Almeerse ergernissen komt niet uit Den Haag, maar uit Almere zelf. Het waren de -landelijk geleide- coalitiepartijen die ze veroorzaakten. En dáár, in Almere, dienen ze ook te worden opgelost. Door Almeerders graag.
Ik weet zeker dat het vertrouwen in onze stadsbestuurders vooral ook door het doen en laten van dat eigen stadsbestuur en haar coalitiepartijen zo ernstig is geslonken.
En dat het dus tijd wordt dat Almeerse inwoners zélf het bestuur heft weer veel meer in handen nemen.
