Het zal niemand in de stad ontgaan zijn: volgende week woensdag, 16 maart, zijn de gemeenteraadsverkiezingen. Je kunt het ook niet missen.
Er zijn politieke partijen die menen dat kennis en kunde worden aangetoond door de hoeveelheid reclameborden aan lantaarnpalen.
Je struikelt al weken in wijken en stadscentra over groepen lokale politici die maar met iedereen willen praten. Landelijke politici duiken in de stad op om met u op de foto te gaan.
Ieder zijn meug, zullen we maar zeggen. Hun methodes werken kennelijk al jaren. Maar kloppen hun beweringen?
Het beste onderscheid tussen de partijen valt misschien nog wel tijdens debatten vast te stellen. Daar hoor je tenminste standpunten, meningen, idealen.
Nogal wrang is het om partijen die er vier jaar lang een bende van hebben gemaakt te horen beweren dat juist zij die bende na 16 maart gaan oplossen…
Maar soms hoor je ook onweerlegbare feiten. Dan kun je ervaren dat partijen die feiten niet willen horen, dat ze hun huiswerk niet hebben gedaan, de werkelijkheid naast zich neerleggen óf, erger, liever niet hebben dat u die feiten hoort.
Mijn fractievoorzitter, Johan de Leeuw, zat onlangs in de Nieuwe Bibliotheek bij het debat van Almere Deze Week. Daar sprak men ook over de naderende energietransitie, een onderwerp waar Johan zich al jaren mee bezighoudt en druk over maakt.
Hoe belangrijk energie eigenlijk is, snappen we met z’n allen steeds beter sinds de prijzen onbetaalbaar worden.
Maar u moet desondanks snel van het gas af, vinden veel landelijke partijen en dan vinden hun lokale afdelingen dat natuurlijk ook.
Wij van ApOpa willen dat eigenlijk niet zolang er geen fatsoenlijk en betaalbaar alternatief is.
Maar de ellende in Groningen toont onmiskenbaar aan dat we niet kunnen blijven pompen, dus dat er iets moet gebeuren, is helder. Johan is dan ook al heel lang aan het broeden op waterstof als lokale oplossing voor ons energieprobleem. Het kan ons van constante én betaalbare energie voorzien. Daar is nog wel verdere uitwerking voor nodig, maar het kan en redelijk snel.
Tijdens dat debat woven de meeste Almeerse partijen zijn ideeën, soms meewarig glimlachend, weg. Zij hameren zelf op het gebruik van onzekere en dure methodieken. Dat mag ieder voor zichzelf uitmaken. De kiezer moet het maar zeggen. Maar die kiezer heeft wel recht op deugdelijke informatie.
Toen Johan de Leeuw het gehoor erop wees dat de transitieplannen van de landelijke partijen € 35.000,- per woning zouden gaan kosten en Almere met haar huidige 80.000 woningen daaraan dus € 2.800.000.000,- kwijt zal zijn, werd dat door veel partijen in alle toonaarden ontkend. Overdreven, onwaar, stemmingmakerij…
Maar deze week bleek dat zijn waarschuwing tijdens dat debat wel door anderen, op landelijk niveau, werd gehoord en serieus genomen. Het ANP, Pointer en Nieuwscheckers pikten zijn woorden op, deden serieus onderzoek.
En Johan de Leeuw krijgt gelijk. De voorgenomen energietransitie gaat in haar huidige vorm tot een financiële catastrofe voor ons land, en in ons geval voor Almere, leiden.
Onze stad, dus wij als inwoners en huiseigenaren, zou tot drie maal haar jaarbegroting moeten ophoesten als de huidige plannen worden doorgevoerd, een onmogelijke opgave. Er zijn nu al heel veel mensen die de eindjes niet meer aan elkaar kunnen knopen.
Johans roep vanuit de woestijn dat we andere methodieken moeten ontwikkelen en gebruiken, kan en mag daarom niet langer worden genegeerd.
Almeerse energie moet veilig, constant én betaalbaar zijn. Voor al onze inwoners. Het idealistisch vasthouden aan windmolens en zonnepanelen in de verwachting dat we daar voldoende aan hebben, brengt onaanvaardbare risico’s met zich mee.
Het moet dus anders en dat kán niet anders. Johan de Leeuw heeft niet alleen gelijk, hij kréég het eindelijk ook.
Kunnen we dan nu aan het werk naar een oplossing? Het is er echt de hoogste tijd voor…
