Waar was Clint Eastwood? Waar was de sheriff die zijn Colt trok en tegen het moordlustig gepeupel rond de boom met het inderhaast opgehangen galgentouw riep: “Cut him loose! I mean it Julis, if you don’t cut him loose I will shoot you down. We’re old friends, but I swear to God i’ll bring this man to justice, and not even you will get in my way.”
Clint was er niet die gedenkwaardige donderdagavond in de raadzaal van de gemeente Almere. Wel een legertje van onnozelen dat zich ‘de coalitie’ noemt. Transparantie, in gesprek met de stad, vernieuwing, collegiaal bestuur. Twee weken zit het stel er nu. De eerste week sneuvelde de fractievoorzitter van de ChristenUnie wegens mogelijke belangenverstrengeling in de toekomst. De feiten kennen we niet, want de discussie die tot zijn vertrek leidde speelde zich achter gesloten deuren af. Wat ik er van begreep: nul feiten, des temeer emotie, de oppositie heeft de schuld en verder snel zand er over. Stel je voor dat de stad er van hoort.
Een week later viel het tweede slachtoffer: wethouder Tjeerd Herrema. Hij werd beschuldigd van onbetamelijke contacten met een journalist van Almere Deze Week. Bob Woodward of Carl Bernstein. Dat wisten we niet, want er was vrijwel geen informatie waarop een oordeel kon worden gebaseerd en de redactie van Almere Deze Week stelde zich als de Rijksvoorlichtingsdienst op met de mededeling dat geen mededelingen worden gedaan in afwachting van de uitkomsten van een onafhankelijk onderzoek door de Ombudsman. Beetje vreemd, want Herrema werd op basis van een vaag artikel in de enige krant die Almere nog rijk is politiek gelyncht. Het is een zware kwalificatie, maar in het kader van de transparantie kan ik echt geen andere verzinnen. Het was een ordinaire lynchpartij. Inmiddels heeft de betreffende journalist het door de redactie aangekondigde zwijgen verbroken met een vraaggesprek in Het Parool dat bij mij meer vragen oproept dan dat het antwoorden geeft.
Een korte schets van de gebeurtenissen in de raadzaal.
Er zou een debat worden gevoerd over de situatie rond wethouder Herrema en ‘de verstoorde werkrelatie’ met Almere Deze Week. De PvdA wilde dat debat verschuiven en diende daartoe een motie in. Die werd ruimschoots verworpen. Geen enkele andere coalitiefractie stemde voor en van de oppositie gingen alleen de handen van de PVV-raadsleden omhoog. Dar was goed over nagedacht door de PvdA, zullen we maar zeggen.
En toen begon het koningsdrama.
Tjeerd Herrema, die niet bij de vergadering aanwezig zou zijn, verscheen alsnog. Kerim Iskender, de fractievoorzitter van de PvdA, vroeg of de wethouder een verklaring mocht afleggen. Maar natuurlijk. Wat we zagen was een gebroken man die met een papier in zijn hand naar het spreekgestoelte strompelde. In een ijzige stilte kondigde hij zijn vertrek aan. De coalitie had, met uitzondering van zijn eigen fractie, het vertrouwen in hem opgezegd. Men was niet geïnteresseerd in een feitenonderzoek dat Herrema zelf door detectivebureau Hofman had laten uitvoeren noch in het onafhankelijke onderzoek dat door de burgemeester in gang is gezet en dat door de Ombudsman wordt uitgevoerd. VVD, D66, GroenLinks en ChristenUnie hadden geen feiten nodig. De PvdA zweeg oorverdovend.
De oppositie stelde kritische vragen om nog een beetje chocola te kunnen maken van een brij aan tegenstrijdige opmerkingen uit de coalitiebanken. Eerst zei Ulysse Ellian, fractievoorzitter van de VVD, dat het besluit om het vertrouwen in Herrema op te zeggen was gebaseerd op de antwoorden die een ambtenaar had gegeven op technische vragen. Onzinnig, want je mag een ambtenaar nooit betrekken bij een politiek steekspel. Trouwens, die antwoorden waren bij de oppositie niet bekend. Vervolgens besloot Martine van Bemmel, fractievoorzitter van de altoos zo genuanceerde Democraten 66, een tipje van de sluier op te lichten. Transparantie nietwaar? Wat volgde was een onsamenhangend betoog waarin Herrema tot onder de enkels werd afgezaagd. Het ging niet meer om de feiten, hield Martine haar deels met plaatsvervangend schaamrood op de kaken luisterende gehoor voor. Nee, het was toch vooral de beeldvorming, de manier waarop de wethouder op de aantijgingen had gereageerd. Hoe dan? Dat vertelde ze er niet bij. Misschien was hij wel heel boos geworden. Wie zal het zeggen?
Nou, zei Hans van Dijk, fractievoorzitter van de ChristenUnie, daar had collega Van Bemmel echt wel een punt hoor. En hij had ondertussen een reactie gezien van Herrema op Omroep Flevoland… Die deed de deur dicht. Schandelijk zeg! Tenminste, als die reactie klopte, want dat wist Hans nog niet.
De lynchpartij heeft plaatsgevonden, die draaien we niet meer terug. Maar we zijn het aan de stad en onszelf verplicht dit hele drama, zowel voor wat betreft de feiten als de politieke machinaties, tot op de bodem uit te zoeken.
De verslaggever van Almere Deze Week zei tegen Het Parool dat hij tijdens zijn inmiddels 27 jaar durende journalistieke loopbaan in Almere verschillende wethouders naar huis had geschreven. Zijn collega’s hadden hem geadviseerd de hele zaak te publiceren. Van hemzelf had het niet gehoeven. “Hang ‘m op,” hadden de collega’s gezegd.
Nou, hij is opgehangen. Zonder vorm van proces. Niet door Almere Deze Week dat zich niet in de raadzaal liet zien, maar door zijn eigen coalitiegenoten.
Met zo’n coalitie hebben we geen oppositie nodig.
Frits Huis,raadslid Leefbaar Almerevoormalig wethouder en fractie voorzitter Leefbaar Alnere
